مارا/ساد از مهم‌ترين نمايش‌نامه‌هاي سياسي - تاريخي در قرن بيستم است و رويكردي روان‌كاوانه و سياسي به انقلاب فرانسه - تاريخ مشترك اروپاييان - دارد. اگرچه رويكرد ماركسيستي - استالينيستي پيتر وايس به مفهوم انقلاب براي من ايستاده در ايران راهگشا نيست و يادآور خوانش‌هاي ايدوئولوژيك از تاريخ ايران و تحريف آن است، اما مارا/ ساد مي‌تواند نمونه پرمناقشه‌اي از رويكرد نمايش‌نامه‌نويس به تاريخ باشد و نشان دهد كه چگونه مي‌توان با مفاهيم متضاد و متعارض، بدن‌هاي شكاف‌خورده، ايده‌هاي از دست‌رفته يا تحقق‌نيافته، انسان‌هاي محروم از خويشتن و حوزه عمومي، تاريخ را در درام روايت كرد و بر ساختي ديگر از آن ارائه داد.