بله، روزگاري بود كه بي‌درنگ شب مي‌شد و با جستجوي گرما و تكه‌هاي تقريباً خوردني به ‌خوبي مي‌گذشت. و تصور مي‌كني كه اين وضع تا آخر همين‌طور باقي مي‏ماند. اما ناگهان همه ‌چيز دوباره شروع به خشم ‌و خروش مي‌كند، در جنگل‌هايي از سرخس‌هاي بزرگ گُم مي‌شوي يا در زمين‌هاي بايرِ در معرض بادهاي شديد مي‌چرخي، تا اين‌كه كنجكاو مي‌شوي كه آيا بي‌خبر مرده‌اي و به دوزخ رفته‌اي يا باري ديگر در جايي حتا بدتر از جاي قبلي به دنيا آمده‌اي.