در يك روز آفتابي بهاري، دوشنبه، 20 مارس 1995، پنج عضو فرقه‌ اوم شينريكيو با سارين، گازي سمي و بيست‌ و‌ شش‌بار مرگبارتر از سيانور، به متروي توكيو حمله كردند. اين يك حمله‌ تروريستي هولناك به يك سيستم رفت و آمد عمومي بود و قربانيان بيشماري داشت. هاروكي موراكامي، مهمترين رمان‌نويس معاصر ژاپن، براي درك دلايل و ابعاد فاجعه با قربانيان و بعد با اعضاء فرقه‌ اوم مصاحبه‌هاي متعددي انجام داد و حاصل كارش را در اين كتاب گرد آورد. او با كساني صحبت كرد كه در روز واقعه مانند هر روز ديگر زندگي‌شان از خانه بيرون آمده بودند تا با مترو به سر كار بروند و قرباني سارين شدند. به روايت‌هاي كاركنان مترو و پزشكان معالج و خانواده‌هاي قربانيان درگذشته گوش داد. بعد به سراغ اعضاء فرقه‌ اوم رفت تا حرف‌هاي آن‌ها را بشنود و ببيند انسان‌هايي كه به دنبال آرامش و غناي معنوي بودند، چطور به ابزار جنايت تبديل شدند. موراكامي در اين كتاب به روانشناسي ژاپن مي‌پردازد و مسائل بنيادي را بررسي مي‌كند كه در نهايت مي‌تواند به خلق چنين فرقه‌هاي تروريستي منجر شود. در اين كتاب رمان‌نويس تا حد زيادي جاي خود را به روزنامه‌نگار داده و سعي مي‌كند از طريق داستان‌هاي كساني كه بيشتر از همه درگير ماجرا بودند، دلايل و نتايج خشونتي هولناك را نشان بدهد، خشونتي كه از نظر او خطر تكرارش به شكل هاي ديگر وجود دارد. بيست سال بعد از حمله‌ با گاز به متروي توكيو و سال‌ها پس از نابودي فرقه اوم، جهان هنوز شاهد فجايعي است كه مانند آن روز آفتابي در 1995 در ژاپن، حيات بي‌گناه‌ترين و بي‌دفاع‌ترين انسان‌ها را هدف مي‌گيرد. «مترو» يكي از مهمترين آثار غيرداستاني موراكامي است و در شرايط امروز جهان حتي بيشتر از قبل ضرورت خوانده شدنش احساس مي‌شود. اگر مي‌خواهيد ذات تروريسم و فرقه‌گرايي را بشناسيد بايد اين كتاب را بخوانيد.