محمدرضاي كوچك عاشق صدا يود: صداي پرندگان، صداي باران آرام، صداي جنبش برگ‌ها در ميان درختان و صداي آوازي كه از حنجره آدم‌ها بيرون مي‌آمد. هربار صداي زيبايي مي‌شنيد، دلش براي موسيقي بيشتر مي‌تپيد. او، با اينكه مي‌دانست پدرش خوش‌حال نمي‌شود، پنهاني چند نكته مهم موسيقي را ياد گرفت و فهميد گمشده بزرگ زندگي او آواز است.