"مردگان" آخرين و طولاني‌ترين داستان دوبليني‌ها (1914) است كه با داشتن 15،952 كلمه در حد رمان كوتاه هم به شمار مي‌رود. اين داستان به مضامين عشق و شكست و مرگ و ماهيت هويت مي‌پردازد. تي. اس. اليوت "مردگان" را «يكي از بزرگ‌ترين داستان‌هاي كوتاهي كه تاكنون نوشته شده» توصيف كرده است. «روح گيبري‌يل به حيطه‌اي نزديك شده بود كه خيل عظيم مردگان در آن ساكن‌اند. پيدا و ناپيداي آن‌ها را احساس مي‌كرد اما از آن سردرنمي‌آورد. هويت خودش داشت در عالمي بي‌نام و نشان و ناملموس محو مي‌شد. عالم ملموس، عالمي كه اين مردگان زماني در آن پرورش يافته و زندگي كرده بودند، داشت محو مي‌شد و تحليل مي‌رفت.»