اگر پزشك معالج مامان از همان نخستين نشاني‌هايش سرطان را دريافته بود چه پيش مي‌آمد؟ ترديدي نيست كه به وسيله اشعه با سرطان مبارزه مي‌شد و ممكن بود مامان دو يا سه سال بيشتر زندگي كند. ولي در آن صورت از خصيصه دردش آگاه مي‌شد و يا دست كم دچار سوءظن مي‌گشت و پايان زندگيش را در ميان دلهره مي‌گذرانيد. آنچه مايه تاسف ما بود اين است كه اشتباه پزشكان ما را گول زد؛ وگرنه دلخوشي مامان نخستين موضوع مورد علاقه ما مي‌شد. محظورات چان و پوپت به حساب آورده نمي‌شد. من او را بيشتر مي‌ديدم و برايش شادماني‌ها مي‌آفريدم.