غرق در سكوت چيزهايي كه احاطه‌اش مي‌كردند به دوروبرش نگاه كرد. پرهيب‌هاي‌شان را برانداز كرد، و براي نخستين‌بار پي برد كه آن‌ها هم دقيقا مانند او رنگي ندارند. با خودش فكر كرد درواقع تمام چيزهايي كه او دور خودش جمع كرده فقط مهروموم‌هايي هستند نهاد‌شده بر قفل‌هاي زندگي كه وقتي باز شوند اندوه رها خواهند كرد... -از متن كتاب