ناصر حجازي از همان كودكي از دروغ گفتن و پذيرفتن حرف زور بيزار بود. شجاعت برايش اهميت زيادي داشت. براي همين مقابل آدم‌هايي كه مي‌خواستند حق او و ديگران را پايمال كنند مي‌ايستاد. او در شانزده سالگي در تيم دسته‌دومي «نادر» بازي‌هاي درخشاني انجام داد و از مربيان تيم درخواست كرد به او دستمزد بدهند. درخواستي كه تا آن را انجام ندادند زير بار بازي مجاني براي اين تيم نرفت.