راوي ناپيدا به‌دنبال معنا و پيوند در تجربياتي‌ست كه به‌سختي دركشان مي‌كند. اين زن نمي‌تواند به‌خوبي درك كند چه چيزي ديگران را وامي‌دارد زندگي را آن‌قدر جدي بگيرند و روي كوچك‌ترين نكات و مسائل تمركز كنند چرا كه وجود خودش مجموعه‌اي از مفاهيم زودگذر است. از ارتباطي تنانه و بي‌هيجان گرفته تا مشاغلي ماشيني و سرد و خانواده‌اي متلاشي كه اميد هر حمايتي را در نطفه خفه مي‌كند. پس تصميم مي‌گيرد ارتباط كمتري با واقعيت برقرار كند و بيشتر به تخيل روي بياورد.