«عنوان اين كتاب مي توانست مقبره يا بناي يادبود (يا به قول استاد دهخدا گورگاه) سرباز گمنام باشد: كسي كه در جنگ كشته ميشود اما جسدش باقي نميماند و اثري از او در دست نيست. برايش صورت قبر يا مقبره اي ميسازند، اما خالي از جسد و پر از ياد سرباز وطن.. در افسانه ها و اسطوره ها آمده است كه روح سرباز گمنام تا زماني كه گور ندارد سرگردان مي ماند. براي رسيدن به آرامش بايد برايش مقبره اي بر پا كنند، قرار كه گرفت، دوباره زنده ميشود و در يادها و خاطره ها به زندگي اش ادامه ميدهد.» ياد سرباز يا عزيز رفته در اين خاطرات و يادداشت هاست كه زنده مي ماند و اندوه را سبك مي دارد- نقش هايي به ياد تركيبي ست از مباني نظري و برده هايي از خاطرات و يادداشت هاي روزانه به ترجمه و تاليف احمد اخوت؛ منشوري از لحظات و يادها و خاطرات وتاملات نويسندگاني مثل رولان بارت، فرانتس كافكا، گرترود استاين، آنا آخماتوا، ري بردبري، سوزان سانتاگ، سيلويا پيچ و ديگران؛ تابلوهايي از عكس ها و كتاب ها و خاطرات روزهاي رفته و يادهاي مانده و نقش هايي از ياد كساني مثل همينگوي، هدايت، مويلياني، جويس و...