ادبيات شفاهي هر مردمي مبين عقل و خرد، هوشمندي و عمق جهان‌بيني و جهان‌شناسي اوست. ادبيات شفاهي شريك روزهاي نيك و بد انسان و وسيله ابراز عاطفه‌ها و احساسات است. سرودهاي مراسمي موسمي تاجيك هم‌چنان از بخش‌هاي عمده قديمي‌ترين ادبيات شفاهي مردم به شمار مي‌آيد. نخستين سرودهاي موسمي شايد زماني به وجود آمده‌اند كه انسان‌ها به اصل و ماهيت قانونمندي حوادث و رخدادهاي طبيعت سر فهم نمي‌رفته و در قبال آن‌ها عاجر و ناتوان بوده‌اند.