اگر نگوييم هانا آرنت بزرگ‌ترين متفكر امر سياسي در سده بيستم، بي‌شك يكي از مهم‌ترين آنها و به‌طور قطع يكي از مبتكرترين و اصيل‌ترين انديشه‌ورزان است. دوران زندگي او با جريان‌هاي عمده و سرنوشت‌ساز، به‌ويژه در ميانه سده همزمان بوده؛ از يك‌سو سده بيستم عصر «طغيان توده‌ها» شناسايي شده و مردمان عادي و عاري از هر امتياز طبقاتي اجتماعي، به بازيگران (شهروندان) امر سياسي تبديل شده‌اند و از سوي ديگر قوي‌ترين جريان‌هاي ضد دموكراسي يعني استبداد تام - نازيسم و فاشيسم - نيز بيشترين ميدان بازي را از آن خود كرده‌اند. آرنت در آثارش جلوه‌هايي از اين دو جنبه را با مهارت يك استاد و با بينشگري درگيرانه (به عنوان روشنفكر عمومي) به تصوير كشيده است. در زيست‌نامه حاضر، يانگ بروئل - كه در دوره دكتري، شاگرد آرنت بود - با مهارت و دقت دانشوري، تصويرانگاره مفصل و همدلانه‌اي از تحول زندگي شخصي آرنت، از تولد تا مرگ، و تحول بناي انديشگي او از فلسفه و كلام به نظريه سياسي و بالاخره به فلسفه، به تصوير مي‌كشد.