كازوئو ايشي‌گورو، نامزد جايزه بوكر، در آخرين اثر خود داستان عشق، از دست‌رفتگي و حقايق نهاني را روايت مي‌كند. از همين روست كه هرگز تركم مكن خيلي زود جايش را ميان بهترين آثار او باز مي‌كند. رمان تكان‌دهنده‌اي است آكنده از احساس شكنندگي انسان معاصر، خاطرات به‌ياد ماندني شخصيت‌هايي كه رفته‌رفته به حقيقت دوران كودكي به ظاهر شاد و نيز آينده خود پي مي‌برند. آن‌ها پس از سال‌ها درمي‌يابند كه چرا موسسه «هيلشم» آنان را از كودكي پناه داده است. حالا كه در در و دشت رانندگي مي‌كنم، هنوز چيزهايي را مي‌بينم كه مرا ياد هيلشم مي‌اندازد. شايد از كنج مزرعه‌اي مه‌آلود بگذرم يا قسمتي از خانه بزرگي را همچنان كه از دامنه تپه‌اي پايين مي‌آيم، يا حتي دسته‌اي سپيدار را با ترتيب خاصي در كمركش تپه‌اي ببينم و با خود بگويم: «شايد همين باشد! پيدايش كردم!»