زنان بزرگي كه در طول تاريخ نامي از ايشان باقي مانده، اندك‌اند. از اين تعداد، بانوان مسلماني كه ضمن شناخت ارج و جايگاه خود به خصوصيات منحصر به ‌فردي دست يافته و در جمع كثير مردان بزرگ خودي نشان داده‌اند، به مراتب كمترند. آن‌چه مايه تاسف است آشنايي اندك بانوان و دختران مسلمان از زندگي اين بزرگان است. زنان بزرگي كه در طول حيات پرثمر خود به راستي اسوه بوده‌اند. بانواني كه علي‌رغم محدوديت‌هاي اجتماعي و سياسي و فردي، توانسته‌اند به برجستگي‌هاي روحي و معنوي دست يابند و نامي از خود در تاريخ به يادگار بگذارند. اين كتاب در نظر دارد به زندگي پرشور و سرشار از هيجان بانويي گران‌قدر به نام رابعه عدويه بپردازد. رابعه عدويه در قرن دوم هجري مي‌زيسته است. او در طريقه تصوف از اولين كساني است كه به مفهوم عشق الهي پرداخته، واژه عشق الهي را قبل از هر كسي به او نسبت مي‌دهند. رابعه بانويي است كه در طول حيات خود صاحب كرامات بوده و بعد از مرگش، قبر او زيارتگاه حاجتمندان و ملجا مشتاقان و عاشقان شده است...