گذشته از نگرش و دريافت‌هاي عميق پانوفسكي در حوزه تاريخ هنر، تعمقات او در باب ماهيت تاريخ‌نگاري نيز شايسته و سزاوار خوانش و بررسي مجدد است. مورخان معاصر هنر، همان‌گونه كه در فصل اول اين كتاب شرح داده شد، و گروه‌هاي مختلف منتقدان از آكرمن گرفته تا آلپرز نيز ادعا كرده‌اند، بر اين باورند كه تواريخشان «ساخته نمي‌شوند، بلكه كشف مي‌شوند.»