«- آيا به اين كشور وفادار خواهي بود؟ - چه‌جوري مي تونستيم نباشيم؟ جايي بوديم كه اون‌ها مي‌خواستن باشيم: پشت سيم‌هاي خاردار، زير برج‌هاي نگهباني و نورافكن‌ها و نگهبان‌هاي مسلح. پس همچين سوالي خيلي مسخره بود!» «من فقط فكر مي‌كنم حقمه كه حرف بزنم، كه آزاد باشم، كه بنويسم. من روزنامه‌نگار خوبي‌ام و از اين حق دفاع مي‌كنم. اين‌كه آدم ها به چشم يه زن قهرمان بهم نگاه كنن نگرانم مي‌كنه، چون نتيجه‌ش فقط اينه كه از اكثريت مردم جدا مي‌شي، باعث مي ‌شه اكثريت فكر كنن تو آدم ويژه‌اي هستي و همينه كه مي‌توني اين كارها رو انجام بدي. اما اين دروغه. من ويژه نيستم. من فقط تصميم گرفته‌م اين كارها رو بكنم.»