نوشتن براي من عادتي قديمي است. راهي است براي گريز از بي‌مكاني به دنياي پايدار حروف. راهي است براي جستن مكاني متفاوت‌تر از جايي كه هستيم. و آيا اين معناي واقعي آرمان‌شهر نيست؟ آرمان‌شهر پسر گمشده كه بازگشته اما ديگر خانه‌اي وجود ندارد، آرمان‌شهر رانده‌شدگان، تبعيديان و محبوساني كه مشتاق هستند به جايي كه از آن جدا شده‌اند بازگردند و مي‌دانند كه با وجود بازگشت، آن‌جا ديگر متعلق به ايشان نخواهد بود. باري، آرمان‌شهر حقيقي، خود انسان است. هماني است كه انسان براي گريز از آن سفر مي‌كند، مدام از سويي به سويي ديگر مي‌رود، به پس يا پيش مي‌گريزد، به جايي هربار دورتر.