نمايشنامه‌ي حاضر، داستان زني است كه به شيوه‌ي تك‌گويي و با وراجي‌هاي احمقانه، از خود سخن مي‌گويد و بر بي‌اعتقادي و تناقضي كه زندگي خانوادگي او را تشكيل داده است، تأكيد مي‌كند. او در يك گفتگوي تلفني با مادر خود، از غم‌هاي دروني‌اش سخن مي‌گويد و من دروني خود را به نمايش مي‌گذارد.