همه چيز توي يك لحظه اتفاق افتاد: در پناه آن تاريكي، حول يك ليوان، با تماس دو انگشت، چشم و گوش دست‌ها باز شد. حالا هيچ‌چيز سر جاي قبل نيست: همه جا روشناست. روي تخت آرام گرفته‌ايد. سوغات آذر، ماه گردن‌آويز، روي سينه توست، مچ‌بندت به دست آذر و جاي خالي قاب عكس منصور به ديوار. حالا اگر يك چيز از زندگي فهميده باشي آن است كه پيش از اين چيزي از زندگي نفهميده‌اي. حالا مي‌داني مرد شدن، تصويري است كه فقط مي‌تواني توي چشم‌هاي راضي يك زن ببيني.