گاهنامه خرد آخرين اثر بزرگ لئو تولستوي است؛ تحقق روياي پانزده ساله خالق جنگ و صلح و آنا کارنينا، روياي جمع‌آوري خرد و انديشه چندين قرن در يک کتاب. تولستوي مي‌خواست کتابي بنويسد و در آن از راه‌ورسم يک زندگي خوب سخن بگويد. در يادداشت‌هاي روزانه‌اش نوشت: «من بايد حلقه‌اي از مطالعه براي خود بسازم: اپيکتيتوس، مارکوس اريليوس، لائوتسه، بودا، پاسکال، بزرگان عهد جديد و… اين‌ها کساني‌اند که همگان به ايشان نيازمندند.» به گفته او، کلام اين افراد قدرت، آرامش و شادماني نصيب انسان مي‌سازد. اينان از آنچه براي بشر اهميت دارد سخن مي‌گويند، از معناي زندگي و فضيلت. گاهنامه خرد دربرگيرنده انديشه‌هاو افکار تعداد زيادي از متفکران و بزرگان دنيا است و، به قول خود تولستوي، «چه‌چيزي مي‌تواند باارزش‌تر از ارتباط روزانه با خردمندترين انسان‌هاي دنيا باشد؟»