تس استربل چهره خود را تشخيص نمي‌دهد. نمي‌تواند خانه‌اش را بشناسد. اتاق خوابش ناآشناست و نمي‌تواند غريبه خوش‌تيپي را كه كنارش است به‌خاطر بياورد. غريبه‌اي كه ادعا مي‌كند شوهرش است. تس نامه‌اي را مي‌خواند كه با دستخط خودش و در يكي از معدود روزهاي خوبش نوشته شده بود و زندگي فعلي‌اش را برايش توضيح مي‌دهد...