بزرگ‌زاده اول: باز هم هیچبزرگ‌زاده پیر: صبح هیچ، شب هیچبزرگ زاده دوم: پس از سه روز بازهم هیچبزرگ‌زاده پیر: قاصدان می‌روند، قاصدان برمی‌گردند، سرشان را تکان می‌دهند و می‌گویند:«هیچ».بزرگ‌زاده دوم: دشت و صحرا را زیر پا گذاشته‌اند، دیگر چاره‌ای نیست.بزرگ‌زاده اول: چرا از پیش نگران بشویم؟ صبر کنیم. شاید همان‌طور که رفته بازگردد.بزرگ‌زاده پیر: من او را دیدم که از کاخ بیرون می‌رفت. نگاه عجیبی داشت.
