هميشه آسمان اهواز را قرمز مي‌ديدم. انعكاس آتش‌هاي اطراف اهواز به حدي بود كه نمي‌توانستم ستاره‌هاي آسمان را ببينم. زندگي من به‌نوعي با اين آتش‌ها گره‌خورده بود و هر ايده‌اي كه به ذهنم مي‌رسيد ريشه در آتش‌هاي اهواز داشت. چند داستان كوتاه نيز درباره آتش‌هاي اهواز نوشته‌ام؛ فيلم‌هايي كه در تهران و خوزستان ساخته‌ام همگي به نوعي يا اين آتش‌ها پيوندند. نوشتن فيلم‌نامه آن سوي آتش حدود شش يا هفن ماه طول كشيد؛ برخلاف شيح كژدم كه تنها دو يا سه شب زمان برد. احساس مي‌كردم مشغول نوشتن رماني هستم. تجربيات دوران نوجواني‌ام از اهواز و آتش هاي آن فرصتي در اختيارم گذاشت تا با دقت و حوصله همه آن‌چه را لازم بود بنويسم.