برگرداندن هر بچه‌اي به زندگي تيره‌و تار نوانخانه‌اي دلگير كار سختي است، اما آن شرلي يازده‌ساله آن‌قدر خودش است كه آدم را خلع سلاح مي‌كند. بعد از چند دقيقه حس مي‌كنيد غيرممكن است بتوانيد رهايش كنيد برود. تعجبي ندارد كه متيو و ماريلا كاتبرت هم دلشان نيامد او را با پسري كه براي كمك در كارهاي مزرعه احتياج داشتند عوض كنند. اين قدرت تخيل آن شرلي است كه به او كمك كرد از بي‌توجهي و تنهايي جان سالم در ببرد، تخيلي كه به زندگي ديگران هم غنا مي‌بخشد و مردم را به‌سويش مي‌كشاند.