در ژاک يا اطاعت طي گفت‌وگو‌هايي به‌ظاهر مهمل و تصويرپردازي‌ها و بازي‌هاي زباني سوررئاليستي از تلاش‌هاي خانواده ژاک مي‌خوانيم که قصد دارند او را وادار به ازدواج با روبرت کنند. شخصيت ژاک پس از آن در نمايشنامه آينده در تخم‌‌مرغ‌هاست از نو ظاهر مي‌شود. يونسکو در اينجا بار ديگر برداشت عمومي جامعه از مفهوم عشق و ازدواج را به ريشخند مي‌گيرد. ژاک و روبرت حالا ازدواج کرده‌اند و خانواده‌هايشان مشتاقانه منتظرند ثمره اين وصلت را ببينند. آن‌دو تحت فشار خانواده‌ها جداگانه دست به کار مي‌شوند و تخم‌مرغ‌ها يکي پس از ديگري روانه سبدها مي‌شود. اين انباشت اشيا در صحنه، که تصوير آشنايي در آثار يونسکوست، در مستاجر جديد هم نقشي پررنگ دارد. در جريان اسباب‌کشي موسيو، شخصيت اصلي نمايشنامه، اثاثيه او به‌تدريج وارد صحنه مي‌شود و در نهايت فضاي خالي‌اي در آن باقي نمي‌گذارد. يونسکو با هوشمندي و شوخ‌طبعي بي‌نظيرش در اين آثار شخصيت‌هايي را به تصوير مي‌کشد که به شکلي مضحک بدون ذره‌اي واقع‌بيني‌ با لجاجت و تماماً متکي بر غرايزشان عمل مي‌کنند. بااين‌حال، طنين هياهويي که به راه مي‌اندازند شباهت غريبي با نواي زندگي روزمره همه‌مان دارد.