تاريخ مدرن تاريخ زيبايي‌شناختي‌سازي‌هاست- و زيبايي‌شناختي‌سازي در هر حال ادعاي حفاظت را پيش مي‌كشد. ما تقريبا همه چيز را به صورت زيبايي‌شناختي درمي‌آوريم و مي‌خواهيم كمابيش همه چيز را حفظ كنيم؛ از جمله زمين، اقيانوس‌ها، اتمسفر، گونه‌هاي نادر حيواني و گياهان عجيب‌وغريب. اين شامل انسان‌ها نيز مي‌شود. انسان‌ها نيز به‌سان چيزهايي درخور تعمق ظاهر مي‌شوند كه شايسته ستايش و مراقبت‌اند. تا مدتي هنرمندان و متفكران بودند كه براي حق بي‌چون‌وچراي ارائه خود به جامعه- براي آن كه آثاري خودآفريده شوند- به روش خاص خود مبارزه مي‌كردند. امروزه هر كسي نه تنها حق دارد، بلكه موظف است كه خود را طراحي كند. ما مسئول شيوه ارائه خود به ديگران هستيم- و نمي‌توانيم از اين مسئوليت زيبايي‌شناختي طفره برويم.