امروزه كنسرتوهاي هارپسيكورد باخ (BWV 1058 - 1052) بدون استثنا تنظيم‌هايي از آثار پيشين او تلقي مي‌شوند كه اگرچه بيشتر آن‌ها اكنون در دسترس نيستند اما به‌طوركلي شامل ويولن به عنوان ياز سولو بوده‌اند. در مورد انگيزه باخ از تنظيم اين آثار چيزي نمي‌دانيم اما ويژگي‌هاي فيزيكي نسخه امضا شده باخ - كه خوشبختانه هنوز در Staatsbibliothek برلين محفوظ است - اواخر دهه 1730 را به عنوان تاريخ شكل گرفتن آن‌ها نشان مي‌دهد. اين موضوع حاكي از آن است كه پيدايش آن‌ها در ارتباط با كالجيوم موزيكوم لايپزيك بوده است كه در 1739 باخ رهبري آن را پس از تقريبا دو سال وقفه دوباره به دست گرفته بود. اين‌كه تكنوازي را خود باخ و يا يكي از فرزندان يا شاگردانش بر عهده داشته محل ترديد است و همچنين در مورد نحوه استقبال معاصران از اين آثار چيزي نمي‌دانيم.