چه دل‌ربا و باشكوه است روز تابستاني در مالا روسيه! چه داغ و ملال‌آور است ساعت‌هايي كه آفتاب ظهر در سكوت و گرما مي‌درخشد و آسمان آبي بي‌كران با گنبد هوس‌ران خم‌شده روي زمين انگار به خواب رفته و، غرق در آرامش، زمين زيبا را در آغوش اثيري خود گرفته و مي‌فشارد! هيچ ابري در آن نيست: هيچ سخني در ميان نيست. انگار همه‌چيز مرده است؛ تنها در بالا، در اعماق آسمان، چكاوكي اوج مي‌گيرد، نواي نقره‌اي‌اش از پله‌هاي نامرئي هوا به سوي زمين عاشق فرود مي‌آيد، گاهي هم صداي ناله مرغ دريايي يا طنين بلدرچين از دشت به گوش مي‌رسد.