اين كتاب تمركز خود را بر مداقه روي رابطه متقابل ميان بدن و كنش اجرايي قرار داده است؛ بدني كه با قرار دادن كنش اجرايي در مركز عمل خود، آن را عيني مي‌كند. پس بنابراين مي‌توان بدن را به‌عنوان پايگاه يا مكاني براي دگرگوني رژيم‌هاي مختلف معنايي در نظر آورد. چنين بدني از خود مي‌آغازد و با حضورش دستگاه‌هاي علي، دلالت‌پذير و ارتباط با خود عمل را شكل مي‌بخشد.