قصه برن و لوتين عنصري اساسي در سير تكامل سيلماريليون بود. اسطوره‌ها و افسانه‌هاي دوران اول جهاني كه جي. آر. آر. تالكين آن‌ها را خلق كرد. تالكين اين قصه را يك سال پس از بازگشت به فرانسه و نبرد سم در انتهاي سال 1916 نوشت. جنبه اساسي و بدون تغيير اين داستان، تقديري است که بر عشق برن و لوتين سايه افکنده: زيرا برن انساني است فاني اما لوتين الفي ناميرا. پدرِ دختر که يک فرمانرواي بزرگ الفي و شديدا مخالف برن است، براي کسب امکان ازدواج با لوتين، ماموريتي غيرممکن را بر پسر تحميل مي‌کند، و اين خواسته به تلاش عالي و قهرمانانه‌اي منجر مي‌شود که برن و لوتين در کنار يکديگر براي دستبرد زدن به بزرگ‌ترينِ جمله باشندگان اهريمني، ملکور، که او را مورگوت و خصم سياه مي‌نامند، و ربودن يک سيلماريل، دست به آن زدند.