جريان بنكسي همين است؛ تنها حقيقتي كه درمورد او قطعيت دارد، آثارش است. صحبت از زندگي‌اش كه مي‌شود، حقيقت از افسانه به‌سختي قابل تشخيص است. عقل سليم مي‌گويد افسانه است، اما درنهايت مجبور مي‌شود جايي بين حقيقت و افسانه از زندگي و آثار اين هنرمند رمزگشايي كند؛ هنرمندي كه ترجيح مي‌دهد آثارش ديده شوند، نه خودش.