اغلب آثار دراماتيك نيل سايمون كمدي هستند و عمده شهرت او نيز در جهان نمايش براساس همين كمدي‌نويسي‌هاست، اما در «به سوي برادوي» مشخصه‌هاي بارزي از تراژدي مدرن را نيز مشاهده مي‌كنيم كه با كمدي تركيب شده، دوشادوش آن حركت مي‌كند و از اين لحاظ مي‌توان شاهد وجه و ابعاد جديدي از سبك درام‌نويسي او در فضاي اين اثر بود. سايمون در اين نمايش‌نامه به قول خودش يك موقعيت غمگين را شوخ‌طبعانه روايت كرده است. «به سوي برادوي» نمايش‌نامه‌اي نيمه‌اتوبيوگرافيك و آخرين فصل از «سه گانه يوجين» پس از «خاطرات ساحل برايتون» و «بيلوكسي بلوز» است.