اولين شناختي كه از هويت شخصيت در متن به دست مي‌آيد به واسطه نام اوست. اما در اجراي صحنه‌اي يك نمايشنامه، اولين شناخت ما معمولا به واسطه نمود بدني بازيگر در اولين ورودش به صحنه شكل مي‌گيرد. اين بدان معناست كه در همان نگاه اول بدن بازيگر ما را قادر مي‌سازد به هويتي موقت براي يك شخصيت دست يابيم. اين هويت موقت به انتظارات ما در مورد رفتار آينده اين شخصيت جهت مي‌دهد.