ارنواز: اينك، اين تو و شهري با مردمي بي‌سر، كه نه زر سرگذارت تبه و نه تن نشستت برند. شهرياري به شهري كه مردم ندارد، سرورا. و چه بادي و چه بادي و چه باد! باد بد، كه‌ت پرچم فيروزي مي‌جنباندت! شهرناز: و اين ماران خوش خط و خال تو اند بر زمين، كه جادوي تو بودند و تو بودند. ارنواز: ضحاك، پادشاهي بر سر مردم بي‌سر، با شاه سردار نمي‌توان. ...