در هر صحنه از يك فيلم چه اتفاقي بايد بيفتد تا آن را جذاب كند؟ كتاب‌هاي زياديي را (از فيلم‌نامه‌نويسي گرفته تا كارگرداني) مي‌توان يافت كه پاسخ اين پرسش را در خود دارند. اما در «بين دو صحنه» چه روي مي‌دهد كه توجه نويسنده، كارگردان و تدوينگر بايد به آن باشد تا قدرت داستانگويي يك فيلم را تقويت كند؟ براي اين پرسش اما هيچ پاسخي نيست! جفري مايكل بيز، در اين كتاب تلاش دارد پاسخ اين پرسش را شرح دهد و به ما نشان دهد گاه آن چه بين دو صحنه يك فيلم روي مي‌دهد، بسيار مهم‌تر از چيزي است كه در خود صحنه‌ها جريان دارد. او براي نخستين بار و نه در قالبي صرفا نظري بلكه به شكلي ملموس و كاربردي، اين موضوع را مي‌كاود و در يك فصل نيز يك نمونه سينمايي از انتقالات بين صحنه‌ها را (از فيلم گلادياتور) بررسي مي‌كند. كاري كه بيز مي‌كند، معطوف كردن توجه ما به فضاي خالي بين صحنه‌هاست، شبيه همان توصيه‌اي كه به نويسندگان مي‌شود تا فضاهاي سفيد بين دو خط متون‌شان را از ياد نبرند.