يکدندگي بولبا حدومرزي نداشت. از آن شخصيت‌هاي سرسختي بود که تنها در چنان زمان و مکاني مي‌شد نظيرش را يافت، در قرن وحشي پانزدهم و در اروپاي شرقي و فرهنگ نيمه‌عشايري‌اش. در اين دوران، شاهزادگان روس جنوب روسيه‌ آن زمان را يکسره به حال خود رها کرده و وحشيان مغول بارها سراسر آن سرزمين را به باد تاراج داده و به آتش کشيده بودند. در چنين دوراني بود که انسانِ آواره و بي‌خانمان دل و جرئت يافت و در ويرانه‌هاي سوخته‌ آن ديار، چهره‌به‌چهره‌ همسايگان مخوف و خطرهاي هميشگي، ساکن شد و عادت کرد چشم در چشم دشمنان خود بدوزد و نام ترس و وحشت را از ياد ببرد. در اين زمان بود که روح صلح‌جو و کهن اسلاوي با آتش سلحشوري درآميخت و منش قزاقي پديد آمد.