تقيان: لازم است بدانيم، زمان و موقعيت اجتماعي باعث شد شما به تئاتر فكر كنيد يا خير؟ فتحعلي‌بيگي: من با ديدن «تعزيه» به تئاتر علاقه‌مند شدم، نه سالم كه پدرم فوت كرد. سال 1338 يا 1339. او را در قبرستان امام‌زاده حسن در تهران دفن كرده بودند، ما گاهي با مادرم درشكه سوار مي‌شديم و شب‌هاي جمعه مي‌رفتيم براي زيارت اهل قبور. در حياط امام‌زاده حسن تعزيه مي‌خواندند، اتفاقا يكي از تعزيه‌خوان‌هايش همين خدابيامرز آقاي فياض بود. كه من از روش كار ايشان تاثير گرفته بودم بعدها با ايشان آشنا شدم و بيست‌وپنج سال دوستي داشتيم، ايشان استاد كاري بودند كه خيلي چيزها مي‌شد از وي ياد گرفت.