توران عاشق گنجشك‌ها بود. عاشق نترسيدن بود. عاشق يك‌جور ديگر ديدن بود. توران عاشق ادبيات فارسي و بچه‌ها بود. توران هر وقت زير درختي قدم مي‌زد، با خودش زمزمه مي‌كرد: «اگر من يك گنجشك بودم، پرواز مي‌كردم. مي‌رفتم آن سر دنيا. اما حالا كه نيستم! پس بگذار همين‌جا خوب زندگي كنم. زندگي را خوب بسازم.»