جلو آن‌ ها سعي مي‌کنم مثل پدربزرگم آرام غذا بخورم تا لحظه‌ تمام‌ شدن غذا و سکوت سنگين بين‌‌مان را به تاخير بيندازم. از زماني که آمده‌ام، يک بار هم از سفرمان به کره حرفي نزده‌اند. بايد برايش برنامه‌‌ريزي کرد، بليت خريد. نمي‌دانم چه‌ طور بايد سر صحبت را باز کنم. از وقتي فرانسوي زبان اصلي‌ام شده، زبان کره‌اي يادم رفته‌ است. اوايل‌‌اش، پدربزرگم کمکم مي‌کرد، ولي ديگر اين کار را نمي‌کند. به زباني از کلمات ساده به‌ انگليسي يا کره‌‌اي و حرکات و ايما و اشاره‌ هايي اغراق‌‌آميز با هم ارتباط برقرار مي‌کنيم، ولي به‌ ژاپني هرگز.