الياس كانتي مي‌گويد: ديدن وراي آدم‌ها آسان است. ولي ما را به جايي نمي رساند. به عبارت ديگر چه آسان و چه بي‌فايده در افراد عيب مي‌يابيم، آيا وقتي عاشق مي‌شويم بعضا به اين دليل نيست كه، حتي به بهاي كوري خودمان در اين فرايند و آن لحظه خواسته‌ايم، ديدن وراي آدم‌ها را نفي كنيم؟ اگر بدبيني و عشق دو گزينه متقابل باشند، آيا عاشق شدن ما به اين دليل نيست كه مي‌خواهيم از موضع ضعف بدبيني نجات يابيم.