دبي مکومبر شيفته تعطيلات کريسمس است و خود را وام‌دار ماجراهاي کريسمسِ چارلز ديکنز مي‌داند. براي همين بسياري از رمان‌هاي او در برهه زماني تعطيلات سال نوي مسيحي رقم مي‌خورند. رمان جک فراست نيز چنين فضايي دارد. همه چيز در خوشي است اما يک حادثه باعث قطع‌شدن برق و باقي‌ماندن دو نفر در اقامت‌گاه تعطيلات مي‌شود و آن‌ها در تاريکي و با وجود اختلافي که دارند پرده از رازهاي زندگي خود براي هم برمي‌دارند. انگار تاريکي آن‌ها را شجاع‌تر کرده تا قصه بگويند و هراسي از قضاوت‌شدن هم نداشته باشند. دبي مکومبر با اين فضاسازي، عاشقانه‌اي پرماجرا مي‌نويسد که مخاطب را تا انتها و با قدرت با خود همراه مي‌کند. او کريسمس را واسطه قرار مي‌دهد تا آدم‌ها بتوانند اعتراف کنند و در اين اعتراف‌ها انگار خود را از نو بيابند. انگار اين خاصيت تعطيلات و قرارگرفتن در موقعيت‌هايي غيرروزمره است که آدم‌ها را برمي‌انگيزند تا روايت کنند.