حافظ‌خواني خصوصي قصه آن زندگي‌هاست كه مي‌توانند به مدد عشق قدم به جهان‌هايي وراي اين جهان واقع بگذارند: قصه عليرضا و پريسا، زوجي جوان و خوشبخت، كه در سال سوم ازدواج و به شكلي عجيب از هم جدا مي‌شوند. عليرضا به كما مي‌رود و پريسا زنده نمي‌ماند. آن دو، كه تا پيش از اين واقعه هولناك پيوند مهرآميزشان را تفال به خواجه شيراز و ديوان پررمزوراز اشعار او به تپش و جنب‌وجوش واداشته بودند، حالا در جهان ديگري ارتباطشان را حفظ كرده‌اند: حافظ، از پس هفتصد سال، هنوز هم انگار صداي سخن عشق را مي‌شنود و هيچ دل‌داده‌اي را كه به بيت يا مصرعي از او متوسل شده در اين گنبد دوار تنها نمي‌گذارد.