ميلر در اين سه نمايشنام? تک‌پرده‌اي، از خلال نمايشِ التهاب‌هاي عاطفي و مشاهدات اجتماعي و سياسي شخصيت‌هايش، تصويري صريح از فضاي پرتنش رکود بزرگ در آمريکا نيز ترسيم مي‌کند. خاطره دو دوشنبه با تکيه بر تجربيات شخصي ميلر روايتگر دغدغه‌هاي کارگر جواني است که طي اوج‌گرفتن بيکاري در دهه 1930 براي امرار معاش تقلا مي‌کند و در سر سوداي تحصيل در کالج را دارد. در چيزي يادم نمي‌آد با دو دوست قديمي همراه مي‌شويم، زن و مردي سالخورده که در همسايگي هم زندگي مي‌کنند و در حسرت روزهاي خوش گذشته از دوستي، مرگ و فقدان ارتباط با عزيزانشان مي‌گويند، از حافظه‌اي که کم‌کم تحليل مي‌رود و مجال گذران معنادار زندگي را از آنها دريغ مي‌کند. در کلارا داستان پدري را مي‌خوانيم که با واقعيت سهمگين قتل بي‌رحمانه دخترش دست‌وپنجه نرم مي‌کند. تلاش‌هاي بي‌وقفه کارآگاه مسئول پرونده وقتي نتيجه مي‌دهد که گذشته به حال پيوند مي‌خورد: پدر حين مرور خاطراتش از دوران جنگ با وجدانش رودررو مي‌شود و شواهد تکان‌دهنده مرگ دخترش را برملا مي‌کند. در اين آثار ميلر با کاوشي استادانه در سازوکار عاطفه، حافظه و فراموشيِ خودخواسته از عواقب سنگين فجايع تاريخي بر زندگي شخصي افراد مي‌نويسد.