يوگني ايوانوويچ زامياتين نگارش نخستين داستانش، در آبادي، را در سال 1911 هنگام گذراندن دوران تبعيدش در ناحيه‌اي دورافتاده در شمال روسيه آغاز كرد. داستان در ماه مه سال 1913 در مجله آموزه‌ها به چاپ رسيد و بي‌درنگ فضاي ادبي روسيه پيش از جنگ را زيروزبر كرد. ماكسيم گوركي، آلكسي رميزف و باريس پيلنياك اين داستان را برجسته‌ترين اثر زامياتين ناميده‌اند، باريس ايخنباوم، يكي از تيزبين‌ترين منتقدان خواننده داستان در آبادي، درباره داستان چنين مي‌گويد:«از اينكه در آبادي نخستين آفريده نويسنده است، سرورمان دوچندان مي‌شود، زيرا داستان كه نمود بارز قريحه سرشار اوست، گواه از آينده‌اي پربار برايش مي‌دهد... در اينجا قصه خود راوي است و ماندابي كه «ابادي» نام دارد، خود با شما سخن مي‌گويد... بسياري از جلوه‌هاي زامياتين ساخته خود اوست و از كسي اقتباس نشده... دانش هنري زامياتين به او امكان مي‌دهد موضوعي ناچيز را به كاري شايان توجه بدل كند.»