تصور ما از تفاوت بين موفقيت و شكست، مبتني بر مفهومي است كه سيستم استاندارد آموزشي هيچ‌گاه به آن نمي‌پردازد: اعتماد به نفس. در باب اعتماد به نفس ما را با كليدي‌ترين موانعي آشنا مي‌كند كه اجازه نمي‌دهند پتانسيل‌هايمان را بيشتر به كار بيندازيم. در اين كتاب در باب سندروم شيادپنداري خواهيم خواند، در مورد حكمتي سخن خواهيم گفت كه از تصور دستشويي رفتن شخصيت‌هاي بزرگ حاصل مي‌آيد، و خواهيم ديد (از جمله) نيچه و مونتني در باب مقاومت انعطاف‌پذيرانه و دليري چه حرف‌هايي برايمان دارند. اغلب‌مان در همان سطح اعتماد به نفسي كه داريم در جا مي‌زنيم، چون داشتن اعتماد به نفس را نوعي خوش‌شانسي مي‌پنداريم. اما در واقع حقيقت كاملا برعكس است: اعتماد به نفس در واقع مهارتي است مبتني بر ايده‌هايي در باب جايگاه‌مان در جهان، كه مي‌توان رازهاي آن را آموخت.