سال‌هاست که سفر مي‌روم و مي‌نويسم. در آغاز هر سفر، دوستانم و بسياري از کساني که کارهايم را دنبال مي‌کنند از من مي‌پرسند که مقصدم کجاست و من مقصدم را مي‌گويم. واکنش‌ها معمولا متفاوت است. بعضي‌ها هيجان‌زده مي‌شوند و مي‌گويند دوست دارند يک روز به آنجا بروند و خيلي‌ها هم سري تکان مي‌دهند و برايم آرزوي موفقيت مي‌کنند. اما درباره ژاپن انگار جريان فرق مي‌کند. تقريبا همه کساني که به آن‌ها مي‌گويم عازم ژاپن هستم، اول با تعجب مي‌پرسند :«واقعا؟» و بلافاصله مي‌گويند که چقدر دوست دارند درباره ژاپن بيشتر بدانند. خيلي از آن‌ها اعتراف مي‌کنند که بزرگ‌ترين آرزويشان ديدن ژاپن است!