هرچه تسلط ما دانشمندهاي عقل‌كل بر طبيعت بيشتر شد، تسلط دولت بر افكار و دستاوردهاي ما فزوني گرفت. حتي فكر به استقلال علم و دانشمندها مضحك است. ما آلت دست سياستيم. همه‌مان. ولي مگر چاره‌اي داشتيم؟ وقتي سياست مثل سيل كثيفي به خانه‌هايمان وارد شد و تا تخت و لباس‌هايمان رسيد، مي‌توانستيم دست روي دست بگذاريم و فقط تماشاچي باشيم؟