در اين اثر ديگر خبري از بهشت خانوادگي، كه اصل نظام‌دهنده آثار طولاني تولستوي بود، نيست. اكنون توجه او بر جامعه‌اي متمركز شده است كه از بالا تا پايين در حال از هم پاشيدن است. صحنه‌هايي كه تولستوي نگاه تازه گسترده‌اش را متوجه آن‌ها مي‌كند اين بار روستاهاي ويرانه، دادگاه‌هاي بيدادگر، زندان‌ها، و جاده تبعيد به سيبري هستند.