رومئو و ژوليت تراژدي نوشته‌ شده توسط ويليام شكسپير در اوايل كار اوست كه در مورد دو عاشق ناكام است. اين نمايشنامه يكي از محبوب‌ترين نمايشنامه‌هاي شكسپير در زمان‌ حياتش مي‌باشد و در كنار هملت يكي از نمايشنامه‌هايي است كه بر روي پرده رفته‌ است. امروزه از شخصيت‌هاي‌ اصلي داستان به ‌عنوان عاشقان آرماني ياد مي‌شود. رومئو و ژوليت كششي به داستان‌هاي‌ عاشقانه دوران باستان دارد. درون‌مايه اثر براساس داستاني ايتاليايي است، كه به صورت‌ شعر با نام تاريخ باستاني رومئو و ژوليت توسط ارتور برووك در سال 1562، و به صورت نثر در سال 1591 توسط ويليام پينتر نوشته‌ شدند. شكسپير از هر دو اثر استفاده كرد، ولي براي گسترش داستان، شخصيت‌هاي مكمل داستان به‌خصوص مركوتيو و پاريس را دچار تغييراتي‌ نمود.