هنر مدرن ايران بخشي از موج فرهنگي اجتماعي تجددطلبي است كه از اواخر سده 19 آغاز و به تدريج ابعاد مختلفي از الگوي زيستي و حيات اجتماعي ايرانيان را تحت تاثير قرار داد. اين جريان در قياس با ديگر عرصه‌هاي تجددخواهي، راه نسبتا هموارتري را پيمود و بيش از همه آن‌ها به تحقق رسيد، به طوري كه اكنون جلوه بارز هنر مدرن ايران كاملا مشهود و نمونه‌هاي بي‌شماري از مصاديق آن قابل شناسايي است... در تجربه هنرمندان ايران، فرآيند جذب مدرنيسم و تلفيق آن با عناصر يومي براي نيل به هنري ملي و در عين حال امروزي، به اشكال متنوعي صورت پذيرفت. برخي از آنان زبان بصري نقاشي مدرنيستي را مبناي كار خود قرار دادند و صرفا الگوواره‌هايي سنتي و نقش‌مايه‌هايي ايراني بدان افزودند تا ادراكي آشنا از هنر مدرن ارائه دهند. برخي ديگر با رويكردي متفاوت، اصول و شيوه‌هاي تصويرگري كلاسيك ايراني را ادامه دادند، ليكن با خلق فضايي مدرن در آثارشان، سنت تصويري كهن را تا حدي روزآمد ساختند...